Hello joy ride

Eindelijk was het zover, de aankoop van onze auto. We moesten voor de verzekering een rijbewijs van Florida halen. Ik dacht al, "Oh, nee, niet weer een rijexamen." Ik had er echt geen zin in en Kobe zal het geweten hebben. We hebben een ganse avond gespendeerd aan het leren van de regels van hier en aangezien we nog geen auto hebben mochten we fietsen naar het examencentrum. Want aangezien we hier in een autoland wonen, ligt dat centrum natuurlijk een paar mijl buiten de stad. Het was een tocht van 11,5 km op een drukke baan (ze zijn meestal druk idd, maar dit is één van de 'grote' rond de stad) met natuurlijk niet overal geweldige voetgangers-/fietserfaciliteiten ('fijn' detail: tijdens die 11,5 km hebben we welgeteld één bocht genomen, na 500m...). We fietsen, by the way, nu steeds op de sidewalks op aanraden van blogbezoekers en een aantal bewoners van hier.


Na het afleggen van de "test" bleek dat wij een andere perceptie hebben van een rijexamen dan de Amerikanen. Een ganse avond studeren was dan ook overdreven. Maar we kennen de regels nu natuurlijk.

We waren beide geslaagd en konden dus meteen naar de verzekering om alles te regelen.
Gisteren kregen we de sleutels overhandigd en nu staat onze auto dus voor de deur.
Nu kunnen we eindelijk grote inkopen doen én de uitstapjes naar de kust en natuurparken.

And it's an automatic !

Snake, the story continues

Inderdaad, de slang vond het zo leuk bij ons in de achtertuin (wie niet trouwens) dat hij besloot om nog enkele dagen te blijven. We kwamen hem te pas en te onpas tegen. Na het wegzetten van onze fietsen, trapte Kobe bijna op de slang. Bij het stretchen na mijn looptoer, stond ik blijkbaar vlak naast de slang. Kortom we kwamen ze veel te regelmatig tegen, dus konden we het bewijs op camera vastleggen.
Voor de natuurgeïnteresseerden onder ons, het was een Southern Black Racer of ook wel Black Snake. Ze was inderdaad steeds snel weggevlucht van ons :-).Een handige link:
http://www.flmnh.ufl.edu/natsci/herpetology/fl-guide/colubercpriapus.htm
Voorlopig is ze al enkele dagen niet meer gesignaleerd rondom ons huisje, maar wie weet....

Kanapaha Botanical gardens

Het uitstapje van zondag was een schot in de roos. We hadden niet alleen 's ochtends in onze eigen backyard een echte slang gezien (+/- 80 cm lang), we konden in de tuinen ook genieten van "local" wildlife.Hoewel we de echte attractie van hier nog niet in levende lijve hebben kunnen ontmoeten, was er wel een leuk verhaaltje verbonden aan de ontbrekende arm van het hoofd van Kanapaha Botanical gardens. Deze man was op een leuke middag de vijver van de gardens aan het opkuisen (vuile drek van de bodem scheppen met de armen in het water). 's Ochtends was de man heel voorzichtig geweest en goed had opgelet of er geen alligators in het water lagen (en er lag er dus één in van 4,5 m), na de lunch was hij iets minder oplettend en ........ Plots was hij het overgrote deel van zijn rechterarm kwijt. De man zou alles met de woorden "It's in his nature" gerelativeerd hebben. Met een leuk gevoel en zonder kleine hond (die kun je blijkbaar in het wild ook gewoon "kwijtraken" zoals op borden daar vermeld staat) trokken we in de Gardens.

Na een paar meter kwamen we dit pracht exemplaar tegen.

Voor Karel, de bananenkenner.

Ook kwamen we de reusachtige waterlelies (die ook in een serre in de plantentuin van Meise groeien, maar hier dus in de open lucht ;-)), waar naar, 't schijnt, 50 kilo op mag gezet worden. Ik heb Kobe zijn aanbod op een unieke foto toch afgewezen owv bovenvermelde reden.

Naast de schilpad, die wonderbaarlijk snel uit het beeld van camera liep, nog een paar arenden gespot en vooral van de prachtige flora genoten.

Kobe geniet ook wel van de paarse flora hier aanwezig...

In de verte lag het meer waar veel grote alligators zouden zitten en die dus soms kunnen afdwalen naar de Gardens. Tijdens ons bezoek zou er maar een kleintje van een meter gezeten hebben....

Een mooi staaltje van epifyten, planten die op planten groeien, dat komt wel vaker voor in de (sub)tropen omdat planten daar hun water uit de lucht kunnen halen en er zich wel wat humus op de planten verzamelt...

Zoek de hagedis

Gevonden !

't Was niet alleen een mooie nazomerdag,
maar ook een echte Natureday!

Zaaaaaaaaaaaaaaalig !

Nog meer foto's kan je altijd vinden op http://picasaweb.google.com/Sanne.en.Kobe/KanapahaBotanicalGardens

Vlinders in de subtropen

De vlinders kunnen hier in het laboratorium rustig ontpoppen en worden vervolgens door de onderzoekers vrijgelaten in de "kooi".

In de metalen kooi/net, dus in het eigenlijk klimaat van hier, worden de vlinders losgelaten en vliegen ze de rest van hun dagen rond.

Er is zelfs één vlinder op Kobe zijn hoofd komen rusten, die dacht even te relaxen op het maanlandschap. Helaas is de foto mislukt, het was echter wel mooi te aanschouwen.

Zoek de vlinder

't Was gewoon een heel leuke dag.

Meer foto's op http://picasaweb.google.com/Sanne.en.Kobe/Vlindertuin

Alles in 't groot

We hebben zo pas onze eerste echt uitstap achter de rug naar het Florida Museum of Natural History en hebben bevestiging gevonden in het grootse USA.
Niet alleen was de meerderheid van de mensen die er rondliepen iets 'breder' dan normaal (naar Belgische normen), ook de collectie vlinders blijkt er enorm. We hebben dan ook kunnen genieten van een prachtige vlindertuin (foto's volgen hierboven).

We troffen er ook een reconstructie van een fossiele haaienbek (zie de niet zo scherpe foto onder om de correcte grootte goed in te kunnen schatten :-)).

Kortom we hebben weer eens ontdekt hoe belangrijk men grootte wel vindt in dit land (en dan hebben we nog geen foto's van auto's gepost... ;-)).


Door het slechte weer moet ik de special rond "dieren van onze tuin" uitstellen tot beter weer. Mijn excuses :-)

It's just another orange tree

Ja, dat is dan onze eigenste sinaasappelboom. En zoals je kan zien hangen er ook echt sinaasappels aan. Of deze echt nog gaan rijpen, betwijfel ik :-).

Voor de natuurliefhebbers, hier zijn echt prachtige epifyten, planten die op planten groeien. Ik twijfel of het op onze boom om een korstmos of een epifyt gaat.

De groene zak

Die staat hier wel degelijk, maar in een andere vorm dan wij die kennen in België.

Inderdaad, zoals u het kent van de series/tv/films/... is er een in-sink-erator/food-waste-disposer. U hoeft enkel de kraan open te draaien, de knop aan te zetten en het voedsel verdwijnt in de gootsteen.

Alles wordt vermalen (al dan niet met veel lawaai) en afgevoerd met het afwaswater.

We moeten toegeven dat het best wel handig is, gewoon al je groentenafval in de afwasbak laten liggen en achteraf even de kraan open zetten. Toch betwijfel ik of iedereen dit op een correcte manier gebruikt.

En ja, die grote bruine vlek is een grote hoeveelheid plastic zakjes, die krijg je bij elke winkel bezoek in overvloed aangeboden.

ps Van zodra we een uitstapje doen met veel natuur zal je hier waarschijnlijk dingen aantreffen die iets specialer zijn dan dit :-).

Het verhaal van de banaan

Na 5 volledige dagen frigo, ziet een banaan er eigenlijk niet gezond uit. Dus zocht ik even op en vond het volgende...

“De meeste groenten en fruitsoorten uit warme landen zoals komkommers, ananas, aubergines, bananen mogen niet in de koelkast. Deze groenten en fruit krijgen anders last van rotte plekken door koudebederf. Ook aardappelen kunnen beter niet in de koelkast. Het best is een donkere omgeving tussen de 10° en 15°.”
http://www.infotalia.com/nl/gastronomie/koken_detail.asp?id=23

Spijtig genoeg is de kamerteperatuur hier +/- 25 °C en is er echt geen koel plaatsje te vinden voor de aardappelen, dus die liggen ook in de frigo, weer iets verkeerd gedaan...

“Uitleg: waarom je bananen niet in de koelkast mag bewaren.
Leg één banaan op tafel en een andere in de koelkast. Vergelijk na enkele dagen. De banaan op tafel wordt mooi geel en het vruchtvlees zacht. De banaan in de koelkast wordt zwart, terwijl ze binnenin hard blijft.

Bananen produceren van nature ethyleengas (= een soort hormoon) om de vrucht te laten rijpen. Op tafel verdwijnt het bladgroen uit de schil en krijgen gele pigmenten de bovenhand, de banaan wordt dus geel. Bovendien wordt het zetmeel van de banaan omgezet in suiker. De pectine (stevigheid cellen) breekt af en op die manier wordt het vruchtvlees zacht.
De koude temperatuur van de koelkast beschadigen de cellen van de banaan en er komen enzymen vrij die de banaan bruin doen verkleuren. De vrucht rijpt niet en de schil wordt zwart in plaats van geel.”
www.komopappels.be/OLD/files/experimentvoeding.doc

En inderdaad, wat zien we op onze bananen?

Bruine plekken, zwarte basis aan de steel en ik kan bevestigen dat de bananen inderdaad nog stevig en niet zacht zijn.

Misschien moeten we toch een oplossing vinden voor het fruit hier...

Conclusie: De tip van Karel is goud waard. Bananen bewaar je beter niet in de koelkast.

U vraagt, wij draaien

Hier volgt verduidelijking omtrent de oversized microgolfoven (75 cm/40 cm/41 cm).

Deze bevindt zich op een, voor Belgen, nogal vreemde plaats in de keuken, namelijk boven het fornuis (dat eveneens uit de kluiten gewassen is).

Na het eerst aanzicht, en geef toe, dat is toch wel indrukwekkend, ben ik meteen op verkenning gegaan welke functies er in dit machine bevinden, en het zijn er veel.

Onderaan, de grijze knopjes, bevindt zich de bediening van de "dampkap". Met de klassieke lichtknop en de aan/uit knop.

Dan volgen de klassieke functies als defrost, start, aan/uit, timer, cijfers,... Maar daar stopt het niet voor deze megamicrogolfoven, er is een functie voor popcorn, potato, beverage, chicken brast, frozen dinner, pizza reheat, frozen vegetables, frozen breakfast, fresh vegetables, handy helper, kids meals (met oa, french fries, frozen sandwiches, hot dogs,...), snack bar,...

Kortom een echte keukenhulp in de Amerikaanse keuken. Voorlopig is enkel de meest eenvoudige functie gebruikt, namelijk het opwarmen... Wie weet wat voor experts worden wij nog...

PS de bananen blijven voorlopig toch in de frigo wegens het klimaat... Sorry Karel !

Het verkeer......met de fiets of te voet

Wel, de Amerikanen zijn het duidelijk niet gewoon dat er fietsers rondrijden. Op onze Casa Blanca staan dan ook ongeloofelijk veel auto's en amper enkele fietsen. Het begon al op dag één, toen we op zoek gingen naar fietsen. We hadden het geweldige idee om te voet te vertrekken naar de Shopping Mall. Aan de lichten rezen de eerste vragen, op welke knop moet je nu drukken? Hier kan je als voetganger enkel oversteken als je op de knopjes drukt, anders sta je meerdere minuten te wachten op een "wandelend mannetje" dat dan niet komt. Er wordt ook gewaarschuwd dat je, als fieter, moet uitkijken voor auto's die afslaan (die mogen, als ze rechtsaf moeten, immers door het rode licht rijden). Oké, toen we hadden uitgedacht hoe we dan wel aan de overkant konden raken van die reusachtige straten (viervakken /rijrichting is geen uitzondering), kwamen we aan een groot domein met grote gebouwen en (natúúúúúrlijk) megaveel auto's.

In de Wall Mart hebben we ons twee goedkope moutainbikes aangeschaft (ROADMASTER), hoewel de verkopers het onderling niet konden uitmaken of een helm al dan niet verplicht is. Blijkbaar wordt hier wel snel een boete uitgeschreven als je 's avonds je licht niet aan hebt of als je niet "stopt" aan een STOPbord. Bijgevolg zetten wij keurig altijd een voetje aan de grond bij een STOPbord.


Maar met een briesje en een heerlijk zonnetje is het hier gewoon genieten tijdens het 'biken'!

Het huisje..........vol tapijt

Tja, er was geen ontkomen aan in the USA, bijna elk huis heeft hier immers vast tapijt. Nu, we mogen zeker niet klagen over het huisje, integendeel. De vorige bewoners, en tevens onze huisjesbaas, Alex en zijn vrouw hebben heel erg zorg gedragen voor het huisje.

Alex en zijn vrouw, twee rasechte Spanjaarden, zijn vier jaar geleden naar Florida verhuisd aangezien hij hier een doctoraat kwam doen. Na een jaartje huren hebben ze dit huisje gekocht en tot enkele maanden gelden woonden ze hier. Het huisje is gelegen op het domein "Casa Blanca" en het heeft iets weg van een vakantiehuisje. Er staan zo'n 50-100 huisjes op het domein en er is een gemeenschappelijk zwembad.

Aangezien de vrouw van Alex al teruggekeerd is naar Barcelona, is Alex verhuisd naar vrienden en verblijft hij daar tot in december, wanneer hij zijn doctoraat afrondt. Per toeval hebben we ontdekt dat Alex heel graag Kolonisten, Carcasonne etc. speelt, we gaan dus hopelijk veel boardgames spelen. Maar daarover later meer....

Het huisje heeft een hall (-etje) (ja echt), een keuken met alle apparaten in oversized formaat, een eetplaats/living, een veranda met muggengaas ipv glas (om de vele muggen dus tegen te houden :-)), een apart toilet, een kleine badkamer, een bureau/tweede slaapkamer en de master bedroom. Dit is dus veel meer luxe dan we gewoon waren op de koorzolder... :-).

De reis....... van 24 uur

Wel, de reis viel al bij al mee.

Of oordeelt u er anders over?

Om 6u 45 thuis vertrokken en 22u 10 in het huisje aangekomen. Brussel -Washington D.C., Washington D.C. - Charlotte, Charlotte -Gainesville. De derde vlucht was er misschien teveel aan, maar liever dat dan in Charlotte vast te zitten.

Veel dingen (lees films/boeken) gezien onderweg en natuurlijk stilletjesaan wennen aan de Amerikanen, we zaten immers op de vlucht naar Washington D.C. gezellig samen met een megagroep gepensioneerden.


Op de luchthavens alle soorten reizigers en Amerikanen gezien. Klein of groot, dik of dikker, dun of dunner, beleefd of onbeleefd, rijk of arm, kortom een heleboel soorten.



Op de voorlaatste vlucht hebben we kunnen genieten van de zonsondergang vanuit de lucht.

Welkom!

Eindelijk een berichtje van ons uit het verre Florida.

Bij deze wordt er plechtig beloofd dat deze blog zeer regelmatig zal onderhouden worden.

Let's get started !