Space Launch

Kobe en ik besloten dat we de lacering van Dicovery gingen bijwonen vanop de dichtst mogelijke plaats buiten het Space Center (uiteraard niet binnen de 800 ft omdat je dan gewoon doodgaat van het lawaai). We hadden al een megadrukte ondervonden op de baan en we waren dan nog bijna 3 uur op voorhand aangekomen in Titusville, op 10 mijl van de shuttle. We hadden nog net een plaatsje op de eerste rij aan het water en hadden geluk met onze buren. Onze rechtse buurman was al naar 5 launches komen kijken en vond dit de beste plaats. Hij wist ons ook meteen te vertellen naarwaar we moesten kijken en in welke richting de shuttle zou "vliegen". Na een lange periode van wachten was het dan eindelijk zover.

Eerst was er niets te zien.

Dan was er de plotse vuurbol.

Het leek gewoon alsof de zon opkwam, maar tegen een heel hoog tempo.

Space Launch I

Maar nee, het is toch duidelijk de shuttle! De megawolk onderaan bevestigt alles!


Dit alles gebeurde nog in stilte, pas na een halve minuut ofzo, bereikte het lawaai ons.

Space Launch II

Gewoonweg adembenemend.

En voor je 't weet...

... zit hij al keihoog...

... en hij gaat tegen 2000 ml/h !

Space Launch III

Het was gwoonweg prachtig en indrukwekkend !


Inderdaad, de witte stip is de space shuttle en de witte stipjes zijn de branstoftanks die er afvallen vlak voor ze door de atmosfeer moeten.

Space Launch IV

Inderdaad, de zonsondergang die we net hadden meergmaakt, werd duidelijk zichtbaar op de wolk !

Space Launch V

Dat lichtje rechts zijn de spots van het lanceerplatform.

Gewoon echt heel prachtig ! En laat u niet misleiden door de pull, het was nog 25 °C, maar er stond zo'n fris windje !

Een hete dag I

We besloten om nog eens een uitstapje te wagen naar het Lachua trail. Het was een lekker warme dag, maar op de prairie, in de vlakke zon, beseften we toch dat het echt heet was ! We werden aan de houten brug tegen gehouden door de rangers van het park. Iets lager lag er een alligator die zijn kans ging wagen om de brug over te steken. Wij zijn zelfs nog op die houten latjes rechts gaan staan, totdat de grote alligator begon te sissen. We hebben ons snel uit de voeten gemaakt.

Plots begon hij te bewegen en probeerde hij richting brug te bewegen. Maar er stonden nogal veel (onwetende) mensen vlakbij gewoon wat te babbelen.

De alligator is zich toch terug in het water gaan afkoelen en blijkbaar had hij al 4 keer deze poging ondernomen. Gelukkig was er het golfkarreke, met dat geluid konden de rangers hem telkens weer het water injagen.

't Was echt wel een grootexemplaar !

Een hete dag II

Een heel vette alligator probeerd zich op het land te slepen.

Deze reiger had eens zin in een vrij groot knaagdier.

Niet echt veel wolkjes aan de hemel te bespeuren.

Een echt leuke tussenstop !

Post, post, post !

Lieve familie en vrienden,

het was heel erg leuk om kaartjes te ontvangen van de overkant van de oceaan en over minder dan 3 weken staan we alweer op Belgische bodem. We hebben tijdens ons verblijf meermaals gemerkt dat de postverbinding België-USA toch niet optimaal verloopt. Dus bij deze, heel erg bedankt voor alle kaartjes die we ontvangen hebben en ook een dikke merci voor degene die niet tot bij ons zijn geraakt. Maar aangezien elke kaartje er gemiddeld 3 weken over deed om tot Gainesville te raken, heeft het niet veel zin meer om nu nog een kaartje te posten.... Hou het maar bij tot in België !

Heel veel lieve groetjes,
Sanne & Kobe

K&K, Terugvlucht I

Het was al de laatste dag van het verblijf van Katrien en Koen :-(. We hadden onze dag heel nuttig gespendeerd en waren ruim op tijd in de luchthaven. Na een hele hoop geregel was het afwachten geblazen. K&K zouden pas een half uur voor vertrek weten of er plaats voor hen was op de vlucht. Ze hadden immers Stand-by tickets en konden dus enkel de lege plaatsen innemen.

Maar zo konden Katrien en Koen nog genieten van een laatste Starbucks met ons !

Mmmmmmmmm!

K&K, Terugvlucht II

Het wachten zou echter langer duren van oorspronkelijk gepland. De originele vlucht naar Frankfurt zat volledig vol en dat was de laatste vlucht naar Europa. Er zat dus niet anders op dan een nachtje op de luchthaven door te brengen en hopen dat ze de volgende ochtend een vlucht konden nemen.

Gelukkig zaten ze vast op de luchthaven van Orlando en waren er genoeg afleidingsmaneuvers.

K&K, Terugvlucht III

Gelukkig konden we nog contact houden via Skype. Leve de technologie !

Een extra vlucht op zaterdag naar Philadelphia was nodig om van daaruit rechtstreeks op Brussel te vliegen.

Inderdaad, Koen en Katrien zouden veilig en wel landen in Brussel op zondagmiddag.
Wij waren allezins heel blij dat ze eindelijk thuis waren !

K&K, Mexicaanse golf I + II

De laatste dag van Katrien en Koen zouden we doorbrengen aan de Mexicaanse golf. We zouden Tampa, Indian Rocks beach en Tarpon Springs aandoen.
Over het weer hadden we weer eens niet te klagen. Het beloofde een heel gezellige dag te worden.

K&K, Mexicaanse golf III

Inderdaad, het hartje van het historisch centrum van Tampa, Ybor City.
We hebben hier een echt Amerikaans blitsbezoek afgelegd.


Waren we bijna niemand vergeten in de auto?

Inderdaad, de volgende stop was het huidige centrum van Tampa.